Porozmawiajmy o TEJ scenie z „To”

7 października 2017

Skoro najnowsza ekranizacja To uleżała się już w kinach i opadł emocjonalny kurz związany z jej premierą, czas powiedzieć o tym, co zawsze wyskakuje mi w głowie, kiedy myślę o tej historii. O tym, czego nie da się odwidzieć, nie da się odmyśleć ani nie da się odwyobrazić, jeśli czytało się książkę.

Tak, musimy porozmawiać o TEJ scenie.

W porównaniu z moimi znajomymi sama zaczęłam czytanie Stephena Kinga dość późno, bo dopiero wtedy, gdy kupiłam sobie pierwszy czytnik. Właściwie większość ebooków, którymi rozdziewiczałam poprzedniego Kindla były horrorami Kinga. Carrie, Misery, Miasteczko Salem, Lśnienie – łykałam gościa jak młody pelikan, więc było tylko kwestią czasu, zanim wezmę się za To. A kiedy w końcu przełamałam swój paniczny strach przed klaunami (kroniki tego nie odnotowują, ale coś mi mówi, że za dziecięcia musiałam zobaczyć gdzieś fragment filmowej wersji z 1990 roku, bo uraz miałam straszny i wszystkie klauny w mojej głowie nosiły twarz Tima Curry’ego), to czytałam. I czytałam. Czytałam, czytałam i czytałam, i nie mogłam tego cholerstwa skończyć. Widzicie, z ebookami jest taki problem, że nie widać, ile mają stron. Sądziłam, że porywam się na objętościowego przeciętniaka, a nie na ponad tysiąc stronicową cegłę, którą można by zmiażdżyć chihuahuę.

Wiecie czego JESZCZE się nie spodziewałam? Zbiorowego seksu jedenastolatków w kanałach.

W oryginalnej, książkowej wersji To główni bohaterowie gubią się w kanałach Derry po tym, jak pokonują wielkie zło. Myślicie, że dostaną chwilę, aby zastanowić się nad swoją sytuacją? Rozważą dostępne opcje? Albo chociaż na pięć minut usiądą na ziemi, aby czytelnik mógł odczuć głębię ich rozpaczy i beznadziejne położenie? Nope, nic z tych rzeczy. Rozwiązanie bardzo szybko przychodzi samo – doznawszy nadnaturalnego olśnienia, Beverly zaczyna się rozbierać i sugeruje chłopcom, że jedynym sposobem na odnalezienie drogi powrotnej jest „zjednoczenie się” całego klubu Frajerów. Które dojdzie do skutku tylko wtedy, jeśli Beverly będzie uprawiała seks z każdym z nich. I robi to. Przez kilka długich, najbardziej chorych stron, jakie czytałam w swoim życiu.

stephen king to
Moja mina, gdy doszłam do TEJ sceny.

WTF Stephen?!

Ten temat musiał wrócić przy okazji przygotowywania najnowszej adaptacji książki. Przy czym, wciąż jestem zadziwiona tym, jak wiele osób słyszało o To, ale nie ma pojęcia, że taka scena się w nim pojawia. Nawet nie wiecie, ile w międzyczasie przeprowadziłam rozmów w schemacie:

Ktoś: O, kręcą nowe To.
Megu: Oho, ciekawe, co zrobią z TĄ sceną.
Ktoś: Jaką sceną?
Megu: …?! O Boże, z góry bardzo, bardzo cię przepraszam. A teraz słuchaj…

Obserwowanie, jak zmienia się twarz mojego rozmówcy (i jak coś mu w duszy umiera, bo umówmy się – w każdym coś umiera, gdy o tym słyszy), kiedy tłumaczyłam mu, o co tak naprawdę chodzi, dobitnie pokazuje, jak bardzo niepokojący jest to pomysł. I chociaż wiadomo, że w okolicach premiery nowego filmu będzie się o tym mówiło więcej, to zadziwiające, że wcześniej trzeba się było jednak trochę naszukać, żeby tę, jakże wartościową, informację znaleźć. Sama odniosłam wrażenie, że publicyści dość często przemilczali fakt istnienia tej sceny, jakby udawali, że do niczego takiego doszło.

Podobną drogą poszli twórcy obu ekranizacji. Choć pewnie sporo z zainteresowanych osób na informację o planowanym filmie myślało w panice: „o nie, tylko nie dziecięcy seks”, nie było się czego bać, bo ostatecznie ani w wersji z 1990 roku, ani w tej najnowszej niefortunna scena się nie pojawia. I bardzo dobrze. Podobno jedna z pierwotnych wersji scenariusza tegorocznego remake’u zastępowała stosunek seksualny sceną, w której Beverly delikatnie dotyka twarzy chłopców, przekazując im jakąś pozytywną energię, czy inne juju, ale twórcy najwyraźniej uznali, że nawet w ułagodzonej wersji jakiekolwiek przyznanie, że TA scena naprawdę istniała, absolutnie nie wchodziło w grę.

Czy mówienie o TYM fragmencie To stało się pewnym rodzajem tabu? Niewykluczone. Wystarczy przypomnieć, że w okolicach wydania książki prawie żadna z oficjalnych recenzji o nim nie wspominała. I owszem, twierdzę, że to dlatego, iż King to King i fani są gotowi mu wiele wybaczyć, a nawet zapomnieć. Gdyby autorem To był ktokolwiek inny, gość zapisałby się w historii tylko jako „ten ktoś bez nazwiska, kto stwierdził, że pisanie o dziecięcym gang bangu jest fajne”, a jego literacka kariera skończyłaby się na tej właśnie książce.

stephhen king klub frajerów

Moje stanowisko jest takie, że w ogólnej wymowie to absolutnie obrzydliwa (mała dziewczynka krzycząca „Tak, tak!”, kiedy szczytuje? POWAŻNIE?!) i zupełnie zbędna scena. Nawet powód do jej wprowadzenia jest pretekstowy – bohaterowie potrzebują się „zjednoczyć”, tylko po to, żeby wyjść z kanałów, nawet nie w celu pokonania przeciwnika, bo to zrobili chwilę wcześniej (przy czym, nawet w tej drugiej konfiguracji byłoby to absolutnie nie do przyjęcia). Tak zupełnie dosłownie, zbiorowy seks jest tutaj potrzebny tylko po to, żeby jednemu z chłopców orgazm odetkał przyblokowaną synapsę, w której zakodował sobie mapę kanałów.

Niesławny fragment w kanałach jest nie tylko zupełnie zbędny, nieodpowiedni na wszystkich możliwych poziomach, ale i szkodliwy dla samej książki, która, umówmy się, jest świetnym horrorem i ogólnie rzecz biorąc – bardzo dobrą powieścią. A tak to jest, wiecie, TĄ powieścią z dziecięcym seksem. Po co? Wycięcie tej sceny w ogóle nie zmieniłoby fabuły ani wymowy całej historii, stąd też mój wniosek, że ostatecznie scena została w książce, ponieważ King postawił na puste szokowanie odbiorcy. I wiedział, że ujdzie mu to płazem. Zastanawia mnie również, co też mieli w głowie jego redaktorzy i wydawca, skoro uznali, że publikowanie powieści ze sceną dziecięcego seksu jest zupełnie w porządku.

A przy okazji uważam też, że TA scena jest absolutnie niewytłumaczalna. Nie da się jej obronić. Desperackie szukanie dla niej usprawiedliwienia przez uczestników wielu dyskusji, na które natknęłam się w sieci, jest dla mnie czymś totalnie niezrozumiałym i bezbrzeżnie niepokojącym. Dlaczego niektórzy twierdzą, że zbiorowy seks jedenastolatków jest czymś dopuszczalnym w książce? Po co uprawiać dla niego interpretacyjną ekwilibrystykę, żeby udowodnić sens i zasadność jego wykorzystania? Czy to już jest ta skrajność, w którą niektórzy zagorzali fani Kinga są gotowi popaść, tylko po to, aby go bronić, czy może nieopatrznie zbłądziłam na jakieś dalekie rubieże internetu, na które nie powinnam się nigdy zapuszczać?

beverly stephen king to

Chyba najbardziej zadziwia mnie odnajdywanie w tej scenie pierwiastków feministycznych. Ponieważ to Beverly inicjuje stosunek, wszystko obserwujemy z jej perspektywy, bohaterka czerpie z niego przyjemność („sceny ze szczytującymi jedenastolatkami są bardzo piękne” – said no one ever), a seksualne przebudzenie obdarza ją jakąś mistyczną siłą, dzięki której panuje nad chłopcami. Czy to dostatecznie tłumaczy, co się tutaj wydarzyło? Absolutnie nie. Nie ma absolutnie nic feministycznego w jedenastoletniej dziewczynce, która obsługuje po kolei sześciu chłopców, a w grupie spełnia rolę Smerfetki. Tym bardziej, że Bev była ofiarą przemocy domowej i najprawdopodobniej molestowania ze strony ojca, więc jej podejście do ludzkiej seksualności, a zwłaszcza tego, co jest „dobrym dotykiem” nie mogło nie być skrzywione. Nieważne, czy w międzyczasie wyobraża sobie metaforyczne „orgazmiczne” ptaszki czy wyznaje każdemu chłopcu z osobna miłość. Zwłaszcza, że zbiorowy seks absolutnie nie czyni z Bev lepszej, wyzwolonej kobiety, ale w połączeniu z trudnym dzieciństwem doprowadza do tego, że w dorosłości wikła się w toksyczny i pełen przemocy związek. Także tego – women empowerment tak bardzo.

Zanim usiadłam do pisania, wyrządziłam sobie tę straszną krzywdę i przeczytałam całą scenę jeszcze raz. Tym, co najbardziej mnie uderzyło, a czego wcześniej nie zauważyłam (w ogóle to moja podświadomość usilnie próbowała wyprzeć poprzednie czytanie tego fragmentu) było to, że Bev praktycznie zmusza każdego z chłopców do tego, żeby się z nią kochał. Bo, nie uwierzycie, żaden tego nie chce (nie będę wchodziła w dywagacje na temat tego, czy stosunek między dziećmi w tym wieku jest w ogóle fizycznie możliwy). Wszyscy chłopcy po kolei mówią, że „nie mogą tego zrobić”, podczas gdy Bev uporczywie powtarza każdemu z osobna, że „owszem, może”. Co właściwie mogło wyniknąć z takiego wymuszonego zbiorowego stosunku poza dożywotnią traumą i nieodwołalnym upośledzeniem wyobrażenia wszystkich dzieci na temat ludzkiej seksualności? Jak dla mnie wszystkie dorosłe problemy Frajerów wiązały się bardziej z tym, że swój pierwszy raz odbyły w wieku jedenastu-dwunastu lat w śmierdzących kanałach, a nie z tym, że przeżyły spotkanie z Pennywisem.

Jeszcze inne tłumaczenie, na które się natknęłam, a pochodzi ono od samego Kinga, próbuje udowodnić, że omawiana scena to subtelna metafora przejścia z dzieciństwa do dorosłości. Whoa, whoa, chwila moment. Dzieci w wieku bohaterów nie potrzebują żadnego rytuału przejścia. Miałoby to o wiele więcej sensu, gdyby miały po piętnaście, szesnaście lat. Tutaj mają ich jedenaście (możliwe, że w czasie trwania akcji kilkoro z nich skończyło dwanaście). Poza tym wmawianie odbiorcy, że jakiekolwiek „przejście” w przypadku klubu Frajerów może się odbyć tylko i wyłącznie przez stosunek seksualny jest już chorą przesadą i dialektycznym potworkiem. Jeśli koniecznie chcemy zaserwować naszym dziecięcym bohaterom symboliczne dorastanie, to dodajmy przed dorosłością naturalny etap młodzieńczego dojrzewania i rozpocznijmy go bardziej po ludzku – do tego wystarczy pierwszy pocałunek. Tak naprawdę jedynym po części zrozumiałym punktem wspólnym pomiędzy To, a pojęciem seksu jest kwestia dziecięcego idiolektu. Wiecie, czyli to, że na dzikie seksy mówi się „robić to„. Ale to nie znaczy, że automatycznie trzeba kazać dziecięcym bohaterom przejść do rzeczy.

stephen king to

Oczywiście można próbować usprawiedliwiać Kinga, przywołując jego prywatne problemy z lat osiemdziesiątych. Nie jest wielką tajemnicą, że w tamtych czasach serwował sobie tak wybuchowe narkotykowo-alkoholowe koktajle, że nawet nie pamięta, jak napisał Cujo. Ale czy uczciwym jest machnięcie ręką na tę scenę i zbywanie jej ogromnej problematyczności tylko dlatego, że powstała pod wpływem? Nie sądzę. Zwłaszcza, że, obczajcie to – King do dzisiaj nie widzi w niej nic złego:

I wasn’t really thinking of the sexual aspect of it.

Serio, Stephen? Ani razu ci to przez myśl nie przeszło? Nie no, such legit, such wow. Ale to nie jedyne wytłumaczenie ze strony Kinga, w którym autor się gubi (i tak mam wrażenie, że stara się wypowiadać na ten temat jak najmniej, bo sam wie, że czegokolwiek by nie powiedział i tak nie ma szans się wybronić). Mianowicie w innym wywiadzie King stwierdził, że „fascynuje go to, jak często komentuje się tę jedną scenę seksu, a tak rzadko liczne sceny mordowania dzieci”. No nie wiem, Stephen. Myślisz, że to może mieć coś wspólnego z tym, że sam w swojej książce uznajesz mordy na dzieciach za emanację ostatecznego zła, a z dziecięcego gangu bangu robisz gloryfikowane źródło mistycznej siły, która „jednoczy” całą grupę? Chyba jednak warto rozważyć taką opcję.

Przy czym, widzicie, ja jestem skłonna uwierzyć, że King autentycznie wierzy w to, że ta scena to jakaś totalnie akceptowalna subtelna metafora i dlatego nie widzi w niej problemu. Jednocześnie jakiś głosik z tyłu głowy (czy to ty, Pennywise?) podpowiada mi, że King doskonale zdaje sobie sprawę z tego, że jest Kingiem – wiecie, jednym z najsłynniejszych autorów świata, który na swoich powieściach trzepie furę kasy – i że z tego tytułu mnóstwo rzeczy ujdzie mu ma sucho. Więc tak na dobrą sprawę wcale nie musi się tłumaczyć.

Oczywiście to nie znaczy, że w kulturze brakuje innych związków niepokojąco dziwnych ze względu na wiek bohaterów. Stuletni Edward i nastoletnia Bella są niepokojący. Miłość do Benjamina Buttona jest niepokojąca. Nieśmiertelna Arwena i o wiele młodszy Aragorn mogą być niepokojący. Gang bang jedenastolatków nie jest niepokojący – jest kurna CHORY. A używanie go jako wytrychu narracyjnego w powieści przekracza wszelkie granice tego, na co czytelnik powinien przymknąć oko. Jednocześnie sięgnięcie przez Kinga po ten motyw oraz fakt, że do dzisiaj jego powieść jest wydawana w nieocenzurowanej wersji (pomimo oczywistych przemian obyczajowych jakie zaszły na świecie od lat osiemdziesiątych), dobitnie pokazuje, jak wiele może wchłonąć papier. Innymi słowy – powieściom jesteśmy w stanie wybaczyć o wiele więcej niż ich filmowym adaptacjom.

PS. Disclaimer: moim celem nie jest deprecjonowanie całej twórczości Kinga, nawoływanie do jakiegokolwiek bojkotu albo cenzurowania To, ale omówienie konkretnego problemu, jaki widzę w jego książce.

PS. 2. Nie macie pojęcia jak bardzo trzeba uważać, żeby robiąc research do takiego tematu nie wpisać w Googlach hasła, które postawi na nogi całą okoliczną policję.

  • Chyba jestem jedyną osobą na świecie, której TA SCENA nie rusza. Nie mam zamiaru jej jakoś szczególnie bronić, ale…. czytałam ją w wieku ilu, 13 lat? i po mnie spłynęło, nie wydało mi się to bardziej porąbane niż wszelkie „cudowne” pomysły zapładniania Ciri z Wiedźmina (którego przeczytałam w wieku lat 10). Czuję się chorym człowiekiem 🙁

    • Nadia

      To jest bardziej w ogóle nieporównywalne. Po pierwsze w kwestii Ciri wszystko pozostaje niespełnione, po drugie dążą do tego villini, po trzecie jeśli się nie mylę temat pojawia się jak Ciri ma jakieś piętnaście lat.

      • A nie siedemnaście? Jakoś mi tak świta, że ona 15-cie miała jak wstąpiła do tego gangu Szczurów, a przecież jakiś całkiem spory czas się z nimi szlajała (chyba, że mi ramy czasowe się porąbały – co jest możliwe, bo Sapkowskiego wałkowałam grupo ponad dekadę temu). Do tego faktycznie Ciri była już po, swego rodzaju, inicjacji seksualnej z Mislte, zaś pomysły na zapładnianie nie wypłynęły od niej, a właśnie od tych porąbanych elfów – więc również moim zdaniem porównanie jest mocno nietrafione.

    • Agnieszka Szumigalska

      Ja też pokochałam Kinga miłością wielka jako tak w okolicach 13 – 14 lat (jak i wszystkie inne horrory, nie byłam wtedy wybrednym czytelnikiem, oj nie) i czytałam wtedy wszystko,co mogłam zdobyć ( na ogół po kilka razy) i TEZ ta scena po mnie spłynęła. A potem w ogóle ją wyparłam. A najlepsze jest to ze teraz- po 25 latach jak sobie to przypomniałam, to widzę jakie to chore (zwłaszcza w kontekście dzieciństwa Bev i jej mocno obleśnego ojca). I tez sie zastanawiam,czemu redaktorzy tego nie wycieli- przecież mogli- w każdym momencie, wznowień było pewnie w tym czasie z tysiąc (na całym świecie). I tez nie znajduje na to ŻADNEGO usprawiedliwienia- to jest bardzo dziwne wszystko…

      • bredny

        Myślisz tak, bo świat ci wmawia, że to jest złe. A seks wśród nastolatków to całkiem normalna sprawa. Ludzie się nie denerwują jak w filmie ginie dziecko ale jak sprawia sobie przyjemność to już grzech?

        • Patryk Otwinowski

          Nie jesteś całkiem zdrowy na umyśle.

          • bredny

            Nie jesteś lekarzem by wydawać takie oceny, które nie są ani merytoryczne ani nie argumentują sprawy.

            Nie chcesz chyba wmówić tego, że nastolatki nie współżyją między sobą?

  • Przyznam, że nie czytałam książki, więc teraz zabiłaś mnie tą informacją :O

  • Aż zbyt idealny zbieg okoliczności: od dwóch i pół tygodnia czytam „To”, na czytniku, zostało mi 5%. Co dziennie się zżymam, że czytam, i czytam, i czytam, i czytam, a tu jeszcze nawet 1% nie przeszedł na czytniku. Co więcej, skończyłam tuż przed TĄ sceną. Bev właśnie się dość znienacka i dość błyskawicznie rozebrała. Stwierdziłam, że zrobię sobie przerwę.

    Tę scenę miałam zaspojlerowaną wcześniej przez Nostalgia Critica bodajże, a może przy okazji oglądania jego recenzji, nieważne; grunt, że cały czas doskonale wiedziałam, do czego to zmierza i widziałam wskazówki wskazywane przez Kinga wcześniej, że to nastąpi. Czytam z premedytacją, by zobaczyć, jak źle jest. Przeczytawszy Twój tekst zaspojlerowałam ją sobie jeszcze bardziej, no ale trudno. I tak zaraz ją przeczytam. Będzie absolutnie CHORA i PASKUDNA. A potem pójdę do kina. Ponieważ Kingowi się wybacza?

    Nie, nie wiem, jaki idiotyzm wstąpił w jego umysł i kazał mu napisać tak nieudaną, niesmaczną, niestosowną i złą metaforę dorastania.

  • Nie czytałam książki, ale w okolicy premiery filmu natknęłam się na jakieś zestawienie „ciekawostek” o powieści To; właśnie jedną z nich była informacja o TEJ scenie i cytat Kinga uzasadniający jej wystąpienie właśnie symboliką inicjacyjną. Film sam rzeczywiście postrzegam także jako opowieść inicjacyjną (której schemat fabularny opiera się na oderwaniu bohaterów od codzienności, ich izolacji i ostatecznie konfrontacji, po której dorastają czy też po prostu ulegają pewnej przemianie), ale dodanie do niej TAKIEJ sceny po prostu jest złe i żaden w sposób nie wzbogaca historii. Zwłaszcza jest to przerażające w kontekście doświadczeń Beverly…

    King przekroczył pewną granicę (bardzo możliwe, że samemu będąc na granicy trzeźwości) i nikt (wydawcy, redaktorzy, krytycy) nie ośmielił mu się tego wytknąć. Brrr. Aż ma się wrażenie, że musiał tu zadziałać demoniczny Pennywise.

  • Co? Cooo???! Nie wierzę, że taka scena naprawdę miała tam miejsce.Wiem, że King miewa różne pomysły,ale bez przesady – dlaczego? Z ciekawości poszukałam wywiadu, w którym sam autor wypowiedziałby się na temat swoich motywacji, znalazłam to – http://ew.com/movies/2017/09/09/stephen-king-it-sex-scene-comments/ Kng bredzi, że scena seksu miała stanowić symboliczną granicę między dzieciństwem i dorosłością. Po pierwsze – jedenastolatkom jeszcze naprawdę daleko do dorosłości, a po drugie – głupszego tłumaczenia w życiu nie słyszałam. Może King dodał tę scenę, żeby przyciągnąć młodych czytelników,którzy chętnie przeczytaliby o tym, co „zakazane i zarezerwowane dla dorosłych”? Pewnie się nie dowiemy.

  • Miałam chęć przeczytać, bo akurat biblioteczka mojej matki nie miała „To”, ale chyba sobie daruję…

  • O, losie. Ja z Kingiem nie przepadam ni trochę. Czytałem kilka powieści i nie trafiło. Co prawda nie zmierzyłem się z tymi uważanymi za najlepsze, ale jakoś nie chce mi się podejmować kolejnych prób. Tyle dobrej literatury czeka. Ale tym wpisem dajesz mi dodatkowe argumenty.

    A tłumaczenie Kinga od razu przywiodło mi na myśl wymówki Clintona po aferze z Monicą Lewinsky. Podobny poziom.

  • Mira Cichy

    Taka mała refleksja. SPOILER Obejrzałam ostatnio wersję z 1990 i zauważyłam, że twórcy wcale nie udają, że TA scena nie istnieje w powieści Kinga, wręcz przeciwnie, panicznie boją się, że ktoś może uznać, ze taka scena mogłaby pojawić się w ich wersji. Kilka chwil przed swoją heroiczną śmiercią Eddie informuje pozostałych członków Gangu Frajerów, ze jest nigdy nie uprawiał seksu i że gdyby kiedykolwiek miał to zrobić, to tylko z nimi. Deklaracja ta pojawia się zupełnie znikąd, a ponieważ cała scena błądzenia po kanałach została wycięta, odniosłam wrażenie, że twórcy nie krzyczą a wręcz wrzeszczą: „Wiemy, że w powieści Coś się wydarzyło, ale w naszym filmie Tego nie było! Zapomnijcie o teoriach, że odbyło się To poza kamerą! My jesteśmy przyzwoici!”

    • Ha, no proszę, zupełnie zapomniałam ten moment 😀

  • zapominalska

    Mogłabyś przypomnieć mi w jakim rozdziale była ta scena? Planuję ją przeczytać jeszcze raz przed obejrzeniem filmu skoro jej tam nie ma, ale książkę czytałam wiele lat temu i juz nie mogę jej znaleźć.

  • Po pół roku w końcu skończyłam „To” (w międzyczasie przeczytałam kilkanaście innych książek, ale z tą cegłą walczyłam wybitnie długo). W połowie byłam nawet skłonna stwierdzić, że jest to moja ulubiona po „Bastionie” powieść Kinga. A potem doszłam do TEJ sceny. Oprócz wszystkich zarzutów, które wymieniłaś, Megu, i z którymi w pełni się zgadzam – dodałabym jeszcze jeden element. Ta scena po prostu nie pasuje. Ani stylistycznie, ani charakterologicznie. Pojawia się w sumie tak z d***, jakby autor na chwilę wyszedł do kuchni zrobić sobie herbatę, a na jego miejsce zasiadł szybko inny pisarz, który postanowił zniweczyć całą książkę. Nawet w sposobie, w który Beverly formułuje swoje myśli, jest coś sztucznego i niepasującego do tej postaci. Bo przecież już wcześniej dzięki narracji pozornie zależnej mieliśmy wgląd w myśli i uczucia bohaterów. Aż tu nagle, ni z tego ni z owego, Bev zaczyna używać słów i wyrażeń, całych konstrukcji, których po prostu nie ma prawa znać na tym etapie życia.

    Ach, Stephen, czemuś nam to zrobił?

  • koksalbaba

    Gdy doszedłem do tej sceny ostatecznie utwierdziło mnie w przekonaniu, że jest ona potwierdzeniem o czym jest ta książka na prawdę
    A jest o dzieciach które siedzą w swojej kryjówce, pod wpływem różnych środków odurzających i uprawiają seks, a jednocześnie to oni krążą po mieście i udają ,że widzą różne potwory a to oni są odpowiedzialni za te morderstwa w mieście oraz prześladowanie Henrego. W późniejszym wieku wymazali swoje wspomnienia i zastąpili je właśnie straszną istotą z kanałów bo nie mogli żyć z tym co robili.

  • bredny

    Autorka się mówiąc delikatnie zesrała i nie rozumie czym jest wizja autora. Dla takich scen się czyta książki.

    • Deerothy

      Książki czyta się z przeróżnych powodów, ale myślę, że grupowy seks dzieci zdecydowanie nie jest jednym z nich. Nikt o zdrowej moralności i etyce nie szuka takich scen z własnej woli.

Podobne posty